Διηγείται κάποιος:
Το καλοκαίρι του 2007, μπαίνοντας στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου και πηγαίνοντας δεξιά να πάρω κεριά για να τα ανάψω, όπως και έκανα μου ήρθε δυο φορές μια έντονη μυρωδια (ευωδία) απο τα δεξιά μου. Δεδομένου ότι κανεις απο την παρεα μου δεν κατάλαβε κάτι αλλά και εκεί δεν ήταν κάποιος/α ή κατι που να το δικαιολογεί (κάποια άτομα ήταν πολύ μακρυά από εμένα), δεν έχω να το αποδώσω πουθενά αλλού παρά στον άγιό μας...Δόξα στο Θεό και τους Αγίους του!
Άλλοτε στις 26/3/2011 πηγαίνοντας στον άγιο με μια φίλη μου (προσωπικά φρόντιζα όσες φορές πήγαινα και πηγαίνω στον Όσιο να είμαι εξομολογημένος όπως και αυτή τη φορά) προσκυνόντας την εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, του Οσίου και το λείψανό του αισθάνθηκα μια ευωδία. Μετα απο εμένα προσκύνησε και η φίλη μου και μετά, αφού καθήσαμε λίγο στην εκκλησία, φύγαμε για καφέ στη πλατεία του χωριού (κλασσικά!!!). Αργότερα πήγαμε για φαγητό στα Goodys στον Άγιο Στεφανο (επιτρέφοντας στην Αθήνα). Εκεί, στη συζήτηση της είπα εντελώς φυσικά για την όμορφη μυρωδιά που αισθάνθηκα εκεί. Εκείνη μου είπε πως δεν την ένοιωσε. Εγω επέμενα πως δεν εκανα καμια ιδιαίτερη προσπάθεια για να την αισθανθώ και εκείνη επέμενε πως δεν ένοιωσε, ούτε μύρισε, τίποτα. Μάλιστα επειδή επέμενα για το γεγονός εκείνη ενοχλήθηκε πολύ απο τη φορτικότητά μου οπότε και σταμάτησα...
Αυτό μου εχει ξανασυμβεί και παλιότερα (γύρω στο 1998) ως φοιτητής που με μια παρέα συμφοιτητών μου είχαμε επισκεφτεί ξανά τον Όσιο..
2.
Πράγματα ανερμήνευτα απο τη λογική...
Μια οικογένεια απο τη Πάτρα έφερε στο κόσμο το παιδί τους. Τι τραγικό όμως... Η γλώσσα του παιδιού κρεμόταν έξω απο το στόμα του, ήταν δυσανάλογα μεγάλη, με αποτέλεσμα ούτε να φάει να μπορεί και τα σάλια του έτρεχαν διαρκώς εξω απο το στόμα του. Η μητέρα του πάγωσε στο θέαμα αυτό, καθώς και όλη η οικόγενεια. Άρχισαν να τρέχουν σε γιατρούς να κάνουν θεραπείες αλλά μάταια. Μέχρι και στη Σουηδία έφτασαν, σε ειδικό θεραπευτικό κέντρο αλλά αποτέλεσμα μηδεν: Η γλώσσα του παιδιού ήταν πάντα μεγάλη και δυσκολευόταν να φάει. Η πίκρα και η αγωνία για το μέλλον του αλλά και η μελαγχολία τους στο κατακόρυφο. Τρία χρόνια τουλάχιστον αγωνιζότουσαν για τη θεραπεία αλλά δεν είχαν καταφέρει το παραμικρό.Τότε (ήταν μόλις είχαν γυρίσει απο τη Σουηδία και ήταν βράδυ) και ενώ ήταν συγκεντρωμένοι και οι συγγενείς μαζί με την οικογένεια, μια ψυχή πρότεινε να τάξουν το παιδί στον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο και ταυτόχρονα να πάνε όλοι μαζί στο ναό της Παντάνασσας και να κάνουν παράκληση στον Άγιο, ας ήταν κουρασμένοι, θεωρώντας πως η προσευχή και μάλιστα η πονεμένη όταν γίνεται για τους άλλους, φερνει αποτελέσματα. Πραγματι πήγαν και ο Ιερέας έψαλλε τη παράκληση. Όταν γύρισαν στο σπίτι και άναψαν το φως στο δωμάτιο τι είδαν; Η γλώσσα ανεξήγητα είχε μικρύνει και είχε πάει στη θέση της. Αυτό που δεν είχαν καταφέρει οι γιατροί και τα ερευνητικά κέντρα τρια χρόνια τουλάχιστον, το έκανε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος σε χρόνο dt!To τι επακολούθησε δεν περιγράφεται. Αλλαλαγμοι χαράς και δάκρυα ευγνωμοσύνης πλημμύρισαν τα μάτια όλων για τη βοήθεια του Αγίου που τόσο απλόχερα και γρήγορα εδωσε τέλος στο δράμα τους...
Πηγή: Γενική περιγραφή απο το βιβλίο του π. Ιωάννου Βερνέζου "Βίος και θαύματα του Οσίου Ιωάννου του Ομολογητού"
Μια οικογένεια απο τη Πάτρα έφερε στο κόσμο το παιδί τους. Τι τραγικό όμως... Η γλώσσα του παιδιού κρεμόταν έξω απο το στόμα του, ήταν δυσανάλογα μεγάλη, με αποτέλεσμα ούτε να φάει να μπορεί και τα σάλια του έτρεχαν διαρκώς εξω απο το στόμα του. Η μητέρα του πάγωσε στο θέαμα αυτό, καθώς και όλη η οικόγενεια. Άρχισαν να τρέχουν σε γιατρούς να κάνουν θεραπείες αλλά μάταια. Μέχρι και στη Σουηδία έφτασαν, σε ειδικό θεραπευτικό κέντρο αλλά αποτέλεσμα μηδεν: Η γλώσσα του παιδιού ήταν πάντα μεγάλη και δυσκολευόταν να φάει. Η πίκρα και η αγωνία για το μέλλον του αλλά και η μελαγχολία τους στο κατακόρυφο. Τρία χρόνια τουλάχιστον αγωνιζότουσαν για τη θεραπεία αλλά δεν είχαν καταφέρει το παραμικρό.Τότε (ήταν μόλις είχαν γυρίσει απο τη Σουηδία και ήταν βράδυ) και ενώ ήταν συγκεντρωμένοι και οι συγγενείς μαζί με την οικογένεια, μια ψυχή πρότεινε να τάξουν το παιδί στον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο και ταυτόχρονα να πάνε όλοι μαζί στο ναό της Παντάνασσας και να κάνουν παράκληση στον Άγιο, ας ήταν κουρασμένοι, θεωρώντας πως η προσευχή και μάλιστα η πονεμένη όταν γίνεται για τους άλλους, φερνει αποτελέσματα. Πραγματι πήγαν και ο Ιερέας έψαλλε τη παράκληση. Όταν γύρισαν στο σπίτι και άναψαν το φως στο δωμάτιο τι είδαν; Η γλώσσα ανεξήγητα είχε μικρύνει και είχε πάει στη θέση της. Αυτό που δεν είχαν καταφέρει οι γιατροί και τα ερευνητικά κέντρα τρια χρόνια τουλάχιστον, το έκανε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος σε χρόνο dt!To τι επακολούθησε δεν περιγράφεται. Αλλαλαγμοι χαράς και δάκρυα ευγνωμοσύνης πλημμύρισαν τα μάτια όλων για τη βοήθεια του Αγίου που τόσο απλόχερα και γρήγορα εδωσε τέλος στο δράμα τους...
Πηγή: Γενική περιγραφή απο το βιβλίο του π. Ιωάννου Βερνέζου "Βίος και θαύματα του Οσίου Ιωάννου του Ομολογητού"
ΠΗΓΗ....... http://www.agiooros.net/forum/viewtopic.php?f=45&t=2054&start=20
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.