Αφηγήσεις πιστών για εμφανίσεις και θαύματα του Αγίου Ιωάννου Ρώσου

1. Βοήθεια σε τεκνοποίηση

"Eγώ ήθελα πολύ να πάω στον Αγιο Ιωάννη τον Ρώσσο στην Ευβοια!!Μάλιστα πριν πάω,είδα στον ύπνο μου ότι ήμουν στην χάρη του και τον προσκυνούσα!!
Το είπα στον άντρα μου και το Νοέμβρη του 2007 πήγαμε στο Προκόπι Ευβοίας,όπου είναι η εκκλησία του και το σκήνωμά του!!!Είναι το σώμα του ολόκληρο κορίτσια!!!!!!!!!
Πήρα από το ναό ένα ασημένιο τάμα με ένα μωράκι και τον προσκύνησα!Εκείνη την ώρα τον παρακάλεσα να μου χαρίσει ένα γερό παιδάκι και θα του το πήγαινα εκεί να τον προσκυνήσει!
Εκείνη τη στιγμή που τον παρακάλεσα,ένιωσα σίγουρη ότι με ακο'υει και θα με κάνει μανούλα!

Ε αυτό ήταν!Τον ίδιο μήνα έμεινα έγκυος!!Πέρασα πολύ δύσκολα στην εγκυμοσύνη,όμως μου χάρισε ένα υγιέστατο παιδάκι και όλα πήγαν πολύ καλά!!!
Η μικρή μου γεννέθηκε 29 ιουλίου του 2008 και τον επόμενο Ιούλιο ξεκινήσαμε οικογενειακώς από Θεσσαλονίκη και πήγαμε στη χάρη του!!

Θεωρώ ότι μας προστατει και εμάς και όλο τον κόσμο!"

2. Αίσθηση της Χαριτος δια του Αγίου

Πριν 3 χρόνια που είχαμε πάει ανήμερα και είχε περιφορά και έπειτα περάσαμε κάτω από το φέρετρο, ένιωσα απίστευτη κατάνυξη που με έπιασαν κλάματα με λυγμούς και γέλια μαζί, από το πουθενά. Σας το λέω αλήθεια πραγματικά ένιωσα την παρουσία του περνώντας από κάτω. Και γενικά δεν είμαι καθόλου εκδηλωτική και δυσκολεύομαι να νιώσω τόσο περίεργα συναισθήματα.

3. Οφθαλοφανής παρουσία του Αγίου στο Ναό του

Ένα καλοκαιρι ειχαν παει οι παππουδες μου εκδρομη εκει αλλα δεν υπηρχε μερος να κοιμηθουν κ ετσι κοιμηθηκαν ακριβως απ’εξω απο την εκκλησια.Το ιδιο βραδυ η γιαγια μου ξυπνια ακομα ειδε τον αγιο να ανοιγει το φερετρο του (δηλαδή τη λάρνακά του) και να βγαινει εξω,φορουσε εναν ασπρο χυτωνα και ελαμπε ολοκληρος σαν αστρο.βγηκε εξω με μια πετσετα στον ωμο και πηγε στο πηγαδι μου ειναι στον ναο ανεβασε νερο πλυθηκε και ξανα μπηκε στο φερετρο (λάρνακα).

4..
Ο Άπιστος Γιατρός θεραπεύεται απο τον Άγιο Ιωάννη Ρώσο

Στην Λίμνη της Ευβοίας ζούσε και εργαζόταν ένας γιατρός που ονομαζόταν Μαντζώρος. Σαν γιατρός ήταν πολύ καλός, αλλά δεν πίστευε στο Χριστό και μάλιστα δεν ήθελε να ακούει συζητήσεις σχετικές με την θρησκεία και την ψυχή. Καταφερόταν εναντίον της θρησκείας και οι απόψεις του ήταν σκληροπυρηνικές στο θέμα του Χριστιανισμού.

Αρρώστησε λοιπόν και μάλιστα πολύ σοβαρά. Η επάρατος νόσος είχε πλησιάσει τον άπιστο γιατρό που με φρικτούς πόνους κατάλαβε την έλευσή του. Μέσα σε αφόρητους πόνους μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο της Χαλκίδας. Εκεί , λόγω της σοβαρότητας της ασθένειάς του, δεν μπορούσαν να τον νοσηλεύσουν . Τον έστειλαν λοιπόν στην Αθήνα στη κλινική «Παντοκράτωρ», που βρίσκεται στην οδό Γ΄ Σεπτεμβρίου. Εκεί υποβλήθηκε σε ακτινολογικές και χημικές εξετάσεις , οι οποίες έδειξαν ότι η επάρατος νόσος είχε προσβάλει το παχύ έντερο του γιατρού. Όταν όλη η ζωή του γιατρού ήταν στρωμένη κοινωνικά και μπορούσε να λέει και να κάνει με ευκολία ότι ήθελε ο γιατρός ήταν απόλυτος στον λόγο του για τον Χριστό και τους Αγίους. Όλα ήταν ένα καλοστημένο ψέμα για τον άπιστο γιατρό. Η μόνη αλήθεια ήταν η αμαρτία και η ασωτεία. Εκεί κατέφευγε όταν εμφανίζονταν στη ζωή του μαύρα μικρά συννεφάκια. Αλλά τώρα, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τα μαύρα σύννεφα που είχαν επισκιάσει για καιρό τώρα τη ζωή του δεν μπορούσε να τα διώξει με την προσφιλή του μέθοδο που δεν ήταν άλλη από την αμαρτία.

- «Στο παντοδύναμο Θεό , να ελπίζεις μόνο συνάδελφε»

Αυτή ήταν η διάγνωση-έκκληση των συναδέλφων του, που του εξηγούσαν, με αυτό τον σκληρό λόγω επαγγέλματος λόγο. Και ο ίδιος όμως, λόγω του επαγγέλματός του είχε αντιληφθεί , ότι η φλόγα της ελπίδας κόντευε να σβήσει. Οι γιατροί λοιπόν του Νοσοκομείου του είπαν ότι αν συμφωνούσε και ο ίδιος θα μπορούσε να εγχειρισθεί την επόμενη μέρα. Συμφώνησε λοιπόν με γνώμονα την ιατρική γνώση που και ο ίδιος είχε. Αλλά τα λόγια των συναδέλφων του: «Στον παντοδύναμο να ελπίζεις, συνάδελφε», τον οδήγησαν παραμονή της εγχείρησης , σε μια αυθόρμητη προσευχή, που έβγαινε μέσα από την ψυχή του. παρακαλούσε τον Θεό, όχι μόνον να τον κάνει καλά, αλλά να τον συγχωρέσει κιόλας για την απιστία που είχε δείξει τόσα χρόνια.

Την ώρα της προσευχής κάποιος χτύπησε την πόρτα κι τον διέκοψε. Ήταν ένας όμορφος νεαρός, ο οποίος σπρώχνοντας με τα χέρια του την πόρτα μπήκε μέσα στο δωμάτιο του γιατρού και ακολούθησε ο πιο κάτω διάλογος:

 - «Τι έχεις;».

- «Είμαι πολύ άρρωστος».

- «Δεν έχεις τίποτε».

- «Μα τι λες, Χριστιανέ μου. Έχω καρκίνο στο έντερο στο τελευταίο στάδιο και αύριο εγχειρίζομαι. Καταλαβαίνεις τι μου συμβαίνει;».

- «Δεν έχεις τίποτα πια. Σ' έκανα καλά».

- «Μα καλά δεν ντρέπεσαι έναν άρρωστο; Με ειρωνεύεσαι κιόλας;».

- «Είμαι ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος. Αφού, επιμένεις, κάνε αύριο την εγχείρηση και θα πειστείς ότι δεν έχεις τίποτε».

Ο νεαρός εξαφανίστηκε. Ο γιατρός όμως γεμάτος αγωνία χτυπούσε το κουδούνι για να ρωτήσει τις νοσοκόμες μήπως και είδαν το νεαρό αυτό, που είχε βγει από το δωμάτιό του. Μάταια όμως γιατί καμία από τις νοσοκόμες δεν είδε τίποτα. Την επόμενη μέρα ο άρρωστος γιατρός εισήχθη στο χειρουργείο για την επέμβαση. Οι γιατροί έτοιμοι για την εγχείρηση ακούνε ξαφνικά τον γιατρό να τους λέει ότι δεν χρειάζεται εγχείριση και ότι είναι καλά στην υγεία του.

- «Με θεράπευσε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος».

- «Μα τι είναι αυτά που μας λες;». Στον 20ο αιώνα είμαστε συνάδελφε τι είναι αυτά που λες;». «Τα έχει χαμένα ο συνάδελφος» μονολογούσαν οι γιατροί του Νοσοκομείου, ενώ επέμειναν να γίνει η εγχείριση, λόγω μειωμένου καταλογισμού του ασθενούς. Τον νάρκωσαν λοιπόν για την επέμβαση και όταν τον άνοιξαν ο όγκος δεν υπήρχε. Είχε κάνει το θαύμα του ο Άγιος και οι γιατροί απορούσαν , κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον. Ο γιατρός ήταν τελείως καλά. Αυτά τα διηγήται ο ίδιος ο γιατρός παντού, όπου κι αν βρίσκεται.

 5.Ο κ.Γιώργος Βερνέζος καταθέτει με έκδηλη συγκίνηση τη μαρτυρία του για ένα περιστατικό,προ ετών:

«Αφού είχε περάσει όλος ο λαός κάτω από τη λάρνακά του, είπα στους λαϊκούς ότι πρέπει να πάρουμε στους ώμους μας το ιερό λείψανο του Αγίου και να κατευθυνθούμε στον ναό. Η συγκίνηση των νέων ήταν μεγάλη κατά τη μεταφορά. Ενας εξ αυτών μου είπε ότι αισθάνεται σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Και όταν βάλαμε το ιερό λείψανο στη θέση του, το πρόσωπο του Αγίου ήταν ιδρωμένο».


6. Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος θεραπεύει ιερέα

Διηγείται ο πατηρ Βασίλειος Ακριβόπουλος: "Ήταν στο ξεκίνημα της ιερατικής του διακονίας ο ιερεύς, όταν γνωρίστηκε με κάποιον άγιο από ένα θαυμαστό γεγονός, που του συνέβη. αλλά ας αφήσουμε τον 'ίδιο να διηγηθεί το γεγονός, προκειμένου να ωφεληθούμε πνευματικά και να δοξάσουμε τον τρισυπόστατο Θεό, γιατί είναι: Θαυμαστός εν τοις αγίοις αυτού (Ψαλμ. 67, 36).
Είχα αποφασίσει, διηγείται, να μεταβώ στο Προκόπι της Εύβοιας, Εκεί όπου φυλάσσεται άφθαρτο ολόκληρο το σκήνωμα του άγιου Ιωάννου του Ρώσου, προκειμένου να το προσκυνήσω. Δεν γνώριζα τον άγιο μολονότι δεν απέχει ο Βόλος πολύ από το Προκόπι.
Ο πονηρός θέλησε να αναβάλει το προσκύνημα, αλλά δεν του έγινε το χατίρι. Το εμπόδιο; η ασθένεια. Η μασχάλη του αριστερού χεριού μου με ενοχλούσε τις τελευταίες ημέρες. την παραμονή της μεταβάσεώς μου παράγινε το κακό. Αναγκάσθηκα να μεταβώ στην Κλινική Ξηραδάκη. Ο γιατρός με την πρώτη ψηλάφιση κατάλαβε. Πρόκειται για δοθείνη μου λέγει και δεν διαλύεται με φάρμακα παρά μόνο με χειρουργική επέμβαση. Μην καθυστερείς, γιατί θα υποφέρεις πολύ.
Γιατρέ μου, του λέγω, αύριο έχω προγραμματίσει εκδρομή για το Προκόπι Εύβοιας. Είμαι υπεύθυνος της εκδρομής. Έχω μαζί μου εκατό ανθρώπους.
Είναι αδύνατο να αναβληθεί την τελευταία στιγμή. Τότε ο γιατρός μου έδωσε για ανακούφιση μια αλοιφή μέχρι να επιστρέψω και να χειρουργηθώ.
Την επομένη ξεκινήσαμε. Ο πόνος του χεριού φρικτός. στο Πευκί της Ευβοίας σταματήσαμε για ένα καφέ. εγώ με την Πρεσβυτέρα και μια φίλη μας συνταξιούχο νοσοκόμο παραμερίσαμε λίγο από τον κόσμο, για να βάλουμε λίγη αλοιφή και να καταπραϋνθεί όσο γίνεται ο πόνος.
Η αδελφή νοσοκόμος, έμπειρη σ' αυτά, μόλις είδε τη μασχάλη, μου λέγει. αυτό βρε παιδάκι μου είναι δοθείνη. Γιατί την άφησες; Αυτή θέλει χειρουργείο οπωσδήποτε. Εκείνη βέβαια δε γνώριζε τη γνωμάτευση του Ιατρού. Μην ασχολείσαι με αλοιφές. Χάνεις το χρόνο σου. Δεν τη γλυτώνεις τη νυστεριά.
Το εσπέρας φθάσαμε στον άγιο Ιωάννη στο Προκόπι. 'Ήταν η ώρα του Εσπερινού. Μόλις τέλειωσε ο εσπερινός πήρα με ένα βαμβάκι λίγο λάδι από την κανδήλα του, σταύρωσα το πονεμένο μέρος και παρακάλεσα τον άγιο να με ανακουφίσει προκειμένου την επομένη να λειτουργήσω. Κατόπιν ξαπλώσαμε για να κοιμηθούμε στον παλαιό ξενώνα που διέθετε το προσκύνημα. Αποφάσισα να Μην λειτουργήσω την επομένη, γιατί ο πόνος ήταν φοβερός και το χέρι μου έπρεπε να μένει απλωμένο στη θέση της εκτάσεως.
Κοιμήθηκα με το χέρι απλωμένο. Στις πέντε και τριάντα το πρωί ξύπνησα. Το χειρουργείο είχε γίνει χωρίς γιατρούς και νοσοκόμες. Κανένας πόνος, καμία πληγή. Δεν ήξερα πιο χέρι από τα δύο πονούσε. Οι γάζες πρόδιδαν ότι ήταν το αριστερό.
Μετά από λίγο φωνάξαμε την αδελφή νοσοκόμο που ήταν στο διπλανό δωμάτιο και της ανακοινώσαμε το γεγονός. Εκείνη έκανε το Σταυρό της και δόξαζε το Θεό. Δεν μπορούσε να πιστέψει τί ακριβώς έγινε. Και ο ιερέας στην απορημένη αδελφή είπε: χειρουργείο έγινε απόψε. Οι άγιοι χειρουργούν χωρίς νυστέρια. Γι' αυτό δε βλέπεις και καμιά πληγή.
Κατεβήκαμε κατόπιν στο Ναό, όπου με αγαλλίαση ψυχής λειτούργησα. Δεν έβρισκα λόγια να πω στον Άγιο. Παρά την αναξιότητα μου Εκείνος μίλησε στο Δεσπότη Χριστό και ο Κύριος επέτρεψε τη θεραπεία.Το γεγονός κρατήθηκε μυστικό. Όχι όμως και η χαρά μας. Η Αγάπη και ο σεβασμός μας γι' αυτόν τον Άγιο συνεχώς μεγάλωνε και συνεχίζει να μεγα¬λώνει. τον θεωρούμε οικείων. Είναι ο Άγιος και ο Προστάτης όλης της οικογένειας. τον θεωρούμε αδελφό. Γιατί αδελφοί μας είναι οι άγιοι.
Για άλλη μια φορά δοξάσαμε το Θεό, επιστρέφοντας από αυτό το προσκύνημα.
Βέβαια δεν είναι το μοναδικό θαύμα που έκανε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος. Ο ιερεύς του ιερού προ¬σκυνήματος διηγείται πολλά. έχει εκδόσει και σχετικό βιβλίο με τα νέα θαύματα του Άγιου. Οι άγιοι έχουν τις ιδιαιτερότητες τους, ανάλογα με τα χαρίσματα που έχουν λάβει από το Θεό. Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος κάνει πολλά θαύματα και όπως διηγούνται οι Εκεί Ιερείς έχει αδυναμία στα παιδιά. Κανείς δε φεύγει παραπονούμενος από τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο.
Αλλά ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι ο τρόπος με τον όποιο απαιτεί την αλλαγή των αμφίων του. για να αλλάξουν τα ιερά του άμφια παίρνουν εντολή από τον Άγιο. Όχι οι Πατέρες, ούτε ο επίσκοπος της περιοχής αλλά άνθρωποι άσχετοι και άγνωστοι. Άνθρωποι, που δε γνώρισαν ποτέ τον Άγιο.
Εμφανίζεται στα όνειρα κάποιων ανθρώπων και δίδει εντολή σ' αυτά τα πρόσωπα να ράψουν κάτι για Εκείνον και να πάνε στο σπίτι του λέγοντας το όνειρο στους ιερείς του ιερού προσκυνήματος. Έτσι και οι ιερείς σε συνεργασία πάντα με τον Επίσκοπο παίρνουν την απόφαση να κάνουν Αυτή την αλλαγή των αμφίων.
Τα άμφια που βγάζουν από τον Άγιο τα κόβουν μικρά-μικρά κομμάτια, τα τοποθετούν σε μικρές λειψανοθήκες και τα δίδουν ευλογία στους χιλιάδες προσκυνητές που διέρχονται απ' εκεί.
Η πίστη της Εκκλησίας μας είναι ότι τα αντικείμενα των άγιων η και τα άμφιά τους είναι χαριτόβρυτα.
Για την αλλαγή των αμφίων του αγίου γράφει σε επιστολή ο π. Ιωάννης Βερνέζος, προϊστάμενος του ιερού Προσκυνήματος. (Παραθέτομε απόσπασμα της επιστολής).

...Όταν φθάσαμε στο τελευταίο άμφιο, το κατασάρκιο, αυτό που ακουμπά κατ' ευθείαν στο σώμα του Όσιου, ιερό δέος κατέλαβε τις ψυχές μας. Αργά αρχίσαμε να λύνουμε τις κορδέλες. Το ιερό λείψανο ευρίσκεται μπροστά μας τώρα, όπως η Χάρη του Παναγίου Πνεύματος το χάρισε στην ανθρωπότητα όλη. Αγιασμένο και μυρωμένο. Ακέραιο σώμα ενός αγίου του Χριστού . Μένουμε όλοι βουβοί. Ο σεβασμιότατος με τη μούσα σκουπίζει το πρόσωπο του Αγίου και οι ιερείς το υπόλοιπο σώμα. Η αγωνία κορυφώθηκε, όταν σηκώσαμε το πανάγιο σώμα στα χέρια μας και αρχίσαμε να φορούμε τα νέα άμφια κεντημένα από πονεμένες ψυ¬χές. Η ευωδία του ιερού λειψάνου έχει πλημμυρίσει το Ναό ολόκληρο. Νομίζει κανείς πώς κάποια πηγή με άρωμα άνοιξε και τρέχει διαρκώς.
Τότε ανοίγουν οι πόρτες της Εκκλησίας. Οι πιστοί που ήσαν απ' έξω παρακολουθούν με αλλοιωμένα τα πρόσωπα από την ιερή Θέα και πλησιάζουν κλαίγοντας. Ο σεβασμιότατος στέκεται στην ωραία Πύλη και δίδει βαμβάκι σε όλους για ευλογία. Έντεκα παρά τέταρτο το βράδυ η ιερή λάρνακα μπαίνει στη θέση της, κλείνει ο Ναός και μέχρι σή¬μερα η ευωδία και η χαρά δεν έχει φύγει από επάνω μας....

7. Ο Άγιος Ιωάννης θεραπεύει δυο παιδάκια - αδελφάκια-1986

θα γράψω για ένα θαυμαστό γεγονός που ο θεράπων ιατρός δεν τόλμησε να αμφισβητήσει, γιατί το είχε ενώπιων του.
Πρόκειται για δύο νέα παιδιά, που από τη νηπιακή τους ηλικία έπεφταν κάτω, έβγαζαν αφρούς από το στόμα και θύμιζαν στους θεατές αυτού του γεγονότος το σεληνιαζόμενο νέο του Ευαγγελίου.
Το ζεύγος δείνα κουβαλάει το βαρύ Σταυρό της ασθενείας των τέκνων του. Δέκα και οκτώ ολόκληρα χρόνια οι άνθρωποι δε γέλασαν. Πέπλος θλίψεως κατέκλυζε την ψυχή τους. Κουράστηκαν, στεναχωρήθηκαν, πόνεσαν, αλλά ήξεραν να λέγουν Κύριε να ναι δοξασμένο το Όνομα σου. Συνειδητοποίησαν ότι έτσι θα κυλούσε η ζωή τους με τη μεγάλη δοκιμασία τους γι' αυτό και δεν αγανάκτησαν ποτέ.
Ο σύζυγος, εκλεκτός άνθρωπος, συνδέεται φιλικά με κάποιον ιερέα. Χρόνια πολλά κρατά η φιλία τους, αλλά ποτέ στον ιερέα δεν είπε τον πόνο του. Κάποτε πήρε την απόφαση και γνωστοποίησε το γεγονός στο φίλο του ιερέα ζητώντας συγχρόνως τη συμβουλή του.
Ο καλός Λευίτης του είπε ότι η αγάπη του Θεού είναι μεγάλη γι' αυτόν και την οικογένεια του. Πρέπει να χαίρεται γι' αυτό. του υπενθύμισε το ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ο δύνασθε (Α' Κορ. 10,13) και ακόμη Εκεί που δίδει τον πειρασμό δίδει και την καλή έκβαση. του είπε ακόμη ότι πρέπει να προσεύχεται με πίστη για να λαμβάνει από τον ουρανό τη δύναμη που του χρειάζεται προκειμένου να σηκώνει το Σταυρό του.
Μετά από Αυτή τη συζήτηση, ο δυστυχής πατέρας πήρε δύναμη. Μέσα του άρχισε να φουντώνει κάποια αισιοδοξία. Έλεγε: Πατέρας είναι ο Θεός. Ξέρει τί κάνει. Ας είναι τρισευλογημένο το Όνομα Του.
Περνώντας ο καιρός ένοιωθε πώς ο Θεός δεν θα τον εγκατέλειπε. Έτσι η προσευχή του φούντωνε όλο και περισσότερο.
Κάποια ημέρα τηλεφώνησε στο φίλο του ιερέα και του είπε: Πάτερ, ήθελα να έλθεις στο σπίτι να διαβάσουμε ένα Ευχέλαιο. Άκουσα ότι το μυστήριο του Ευχελαίου θεραπεύει τους ασθενείς.
Το μυστήριο του Ευχελαίου ήταν η αρχή του τέλους. Ήταν η λύση του Γόρδιου δεσμού. Έμελλε η οικογένεια να αναπνεύσει τον αέρα της υγείας, της θεραπείας των τέκνων.
Το γεγονός έχει ως έξης: Ο φίλος ιερεύς τέλεσε το μυστήριο του Ευχελαίου. Εκεί μετά το μυστήριο δόθηκε η ευκαιρία στον ιερέα να διδάξει τη σημασία του μυστηρίου, αλλά συγχρόνως να προτρέψει την οικογένεια, ώστε να οδηγηθούν στο μυστήριο της ιεράς Εξομολογήσεως. Ο ιερέας τους είπε: Όλοι είστε καλοί άνθρωποι, αγαπάτε το Χριστό και την Εκκλησία Του. Τί σάς εμποδίζει να ζήσετε πιο κοντά στο Χριστό, πιο ζεστά στην πνευματική και μυστηριακή ζωή; Εξομολογηθείτε και ο πνευματικός θα σας πει πόσο συχνά να κοινωνείτε. μη μένετε μακριά από τη Θ. Κοινωνία. μη κοιτάτε τί κά¬νουν οι πολλοί. Όχι δύο φορές το χρόνο στο Ποτήριο της ζωής. Τακτικά, πολύ τακτικά. Ο πνευματικός θα σας βάλλει σε κάποιο κανόνα. Αυτόν να ακούτε.
Από την ημέρα εκείνη όλα άλλαξαν στην οικογένεια. Οι άνθρωποι ζούσαν πιο ειρηνικά. Η αγάπη βασίλευε μέσα στην οικογένεια τους και την ασθένεια τώρα την αντιμετωπίζουν με περισσότερο θάρ¬ρος. Δοξάζουν το Θεό και ευχαριστούν τον καλό Λευίτη, που τους έβαλε σ' αυτό το δρόμο.Ο φίλος ιερέας βλέποντας την πρόοδο των ανθρώπων έχαιρε. Πίστευε ακράδαντα πώς ο Θεός θα κάνει το θαύμα του και θα θεραπεύσει τα παιδιά.
Τα παιδιά, βέβαια, παρακολουθούνταν από το θεράποντα ιατρό, αλλά ουδεμία βελτίωση στην υγεία τους. Μάλλον η κατάσταση χειροτέρευε.
Κάποια ημέρα ο πατέρας των παιδιών συναντά και πάλι τον ιερέα. Του εξομολογείται τον πόνο του και πάλι λέγοντας ότι η κατάσταση των παιδιών γίνεται πιο επικίνδυνη. Φοβάται για τη ζωή τους.
Ο ιερέας συμπόνεσε το δυστυχή πατέρα λέγοντάς του συγχρόνως. Ξέρω ότι στο Προκόπι της Εύβοιας υπάρχει ένας άγιος ολόσωμος, ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος. Ο Άγιος αυτός απ' ό,τι έχω διαβάσει και ακούσει έχει ιδιαίτερη αδυναμία στα παιδιά. Πάρετε λοιπόν, τα παιδιά και πηγαίνετε να προσκυνήσε¬τε τον Άγιο παρακαλώντας τον συγχρόνως για τη θεραπεία της ασθενείας των. Είναι βέβαιος πώς θα σάς ακούσει.
Με ενδιαφέρον άκουσε την πρόταση ο ταλαίπωρος πατέρας. Και ο ιερέας συνεχίζει:
Αν αποφασίσετε να επισκεφθείτε τον Άγιο να εξομολογηθείτε όλοι, να νηστέψετε τρεις η μέρες και να κοινωνήσετε εκεί στο ιερό προσκύνημα του Άγιου Ιωάννου του Ρώσου. αυτό είναι το δικό σας καθήκον. Τα υπόλοιπα αφήστε τα στον Άγιο. Και ο ιερέας συνεχίζει. Πρόσεξε Μην απελπιστείς. Ο διάβολος θα σου φέρει εμπόδια σ' αυτό το προσκύνη¬μα. Μην αναβάλλεις.
Περιχαρής έρχεται στο σπίτι και μεταφέρει στην οικογένεια τη συζήτηση που είχε με τον ιερέα. Όλοι χάρηκαν και έμειναν σύμφωνοι, αφού αποφάσισαν και την ημέρα της μεταβάσεώς τους με τις προϋποθέσεις που ο ιερέας τους είπε.
Την παραμονή της μεταβάσεως ετοιμάζονται για το ταξίδι. Το παιδί μπαίνει στο μπάνιο για να πλυθεί. Καθ' ον χρόνον το παιδί πλένεται ακούγεται ένας γδούπος. Τρέχουν και βλέπουν το παιδί στο μπάνιο πεσμένο από τη γνωστή ασθένεια. Δεν χά¬νουν καιρό. Κατ' ευθείαν στο Νοσοκομείο με βαρειά διάσειση. Πονοκέφαλος και ζάλη για ένα δεκαήμε¬ρο περίπου ταλαιπωρεί το παιδί.
Τις η μέρες που βρίσκεται το παιδί εν αναρρώσει στο Νοσοκομείο, ο πατέρας θυμάται κάτι. Θυμάται και χαίρεται. Μονολογεί. Έτσι είναι. μου το είπε εμένα ο πατήρ ...
Τί σου συμβαίνει πατέρα; Παραμιλάς; Τί λες; Ναι παιδί μου παραμιλώ. Πιστεύω πώς βρισκόμαστε πολύ κοντά στη θεραπεία σας. Τί λες πατέρα; Βγήκε κάποιο καινούργιο φάρμακο και δεν το πήραμε είδηση; Όχι παιδί μου, ο π. ... μου προανήγγειλε ότι ο διάβολος θα φέρει εμπόδιο στο ταξίδι μας στον Άγιο. Και να. Αντί για τον Άγιο, είμαστε στο Νοσοκομείο. Δεν πειράζει όμως. Ας έχει δόξα ο Θεός. Έχεις δίκαιο πατέρα. Να ναι δοξασμένο το Όνομα του Θεού.
Πέρασαν οι δύσκολες η μέρες του Νοσοκομείου και η οικογένεια είναι έτοιμη για το προσκύνημα. Κατ' ευθείαν από το Νοσοκομείο μεταβαίνουν στο ιερό προσκύνημα του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου.
Μόλις έφθασαν συνάντησαν τον προϊστάμενο του Ιερού προσκυνήματος και του ανήγγειλαν ότι έρχονται να προσκυνήσουν τον Άγιο. Ο αγιασμένος εκείνος άνθρωπος, που και σήμερα υπηρετεί Εκεί τον Άγιο, τους δέχτηκε με πολλή αγάπη. τους συμπόνεσε και τους είπε ότι τα μάτια του έχουν δει πολλά. Ο Άγιος δεν αφήνει κανένα απαρηγόρητο. Μόνο έχετε πίστη.
Την άλλη ημέρα λειτουργήθηκαν, κοινώνησαν των αχράντων μυστηρίων, προσευχήθηκαν στον άγιο και αφού ευχαρίστησαν τον π. Ιωάννη για την αγάπη του επέστρεψαν στο σπίτι τους.Πέρασε μια εβδομάδα, δεύτερη εβδομάδα, πέρασε μήνας και τα παιδιά υγιέστατα. Επισκέπτονται στην Αθήνα το θεράποντα ιατρό και του λέγουν την ιστορία με κάθε λεπτομέρεια. Ο ιατρός, σοβαρός άνθρωπος, πίστεψε στο θαύμα και έκανε το σταυρό του. τους είπε, ότι από τώρα και πέρα εμένα δεν με χρειάζεσθε. Επιστρέψτε στο σπίτι σας και να ακούτε τον πνευματικό σας.
Πέρασαν περισσότερα από δώδεκα χρόνια από τότε. Τα παιδιά απολαμβάνουν την υγεία τους και συνεχώς ευχαριστούν τον άγιο που με τις πρεσβείες του θεραπεύτηκαν.
 8. Ο Άγιος Ιωάννης ευλογεί τους πραγματικά πιστούς

Το 1986 ο Πατηρ Ιάκωβος είχε μεταβεί στον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο και αφού προσκύνησε τον Όσιο κάθησε στην αριστερή πλευρά της λάρνακας στο ύψους του κεφαλιού και έβλεπε την θέα του ιερού λειψάνου. Εκπληκτος τοτε παρατήρησε πως το Ιερό λείψανο έκανε κάποιες κινήσεις,ανάλογα με αυτόν που τον προσκυνούσε. Έτσι, άλλους ευλογούσε και σε άλλους έκανε μια κίνηση αποστροφής. Ρωτησε τότε τον Όσιο Ιωάννη (πνευματικώ τω τρόπω όπως ο ίδιος έλεγε) γιατι έκανε αυτες τις κινήσεις αφού όλοι όσοι τον προσκυνούσαν ήταν παιδιά του και τον ευλαβούνταν. Και πήρε την απάντηση:

-Δεν είναι όλοι παιδιά μου απο αυτούς που έρχονται στην εκκλησία μου. Να, αυτη τη γυναίκα που με προσκύνησε με τα δυο της παιδιά δεν την ευλόγησα...

-Γιατί; Ρώτησε ο πατηρ Ιάκωβος

-Διότι βλαστημάει τα παιδιά της!!!

Πηγή: Γενική περιγραφή απο το βιβλίο Ο Μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης του μακαριστού πλέον Πανεπιστημιακού Στυλιανού Παπαδόπουλου (εκοιμήθη ως μοναχός με το όνομα Γεράσιμος στη μονή Δοχειαρίου στις 15/1/2012)

ΠΗΓΗ........... http://www.agiooros.net/forum/viewtopic.php?f=45&t=2054&sid=3859594408a7c668702bc2d984e0f7e2&start=10